Er
was eens een klein jongetje dat een spannend boek las.
Het boek ging over iemand die een boot maakte en daar mee naar
Denemarken wilde varen.
Het jongetje heeft er altijd van gedroomd om ook ooit een boot te maken
en er misschien
ook wel mee naar Denemarken te varen.
Het kleine jongetje is inmiddels een opa van 62 en
zijn droom gaat vandaag voor een
deel uitkomen.
Hij heeft al veel uitvindingen gemaakt in zijn leven
maar voor de boot was nog steeds geen tijd.
Ongeveer 1,5 jaar geleden werd de droom op papier gezet,
het was niet meer dan één A-4tje!!
Het
moest een Staverse Jol worden. Het was toen december 2006.
De werkplek werd geregeld, een loods in Elburg en opa ging aan de
slag.
Het was keihard werken.
Het zou een half jaartje duren, zei hij, maar dat mocht toch niet
lukken. Want iedere keer hoorden we weer: over 4 weken….
dan is die klaar!! Het werd voorjaar en de boot kreeg
allereerst een heel mooi geraamte.
Maar
er zit toch heel wat werk in een Staverse Jol. Veel mensen hebben
gezien hoe dikke stalen platen werden
omgeslagen tot de romp van een Jol. Wat een klus…..bloed, zweet en
tranen.
Het
werd weer winter, de Jol kreeg steeds meer vorm. Het mocht niet gaan
sneeuwen want als een pak sneeuw,
wat op de loods lag, zou smelten dan zou dat zo de boot in druppelen.
Het weerbericht werd goed in de gaten gehouden.
En niet alleen daarom, maar ook omdat het echt ontzettend koud was om
in de loods te werken.
Er zouden maar weinig mensen zijn die in zulke omstandigheden het voor
elkaar zouden krijgen
om dag in dag uit aan het werk te gaan. De
thermoskan met koffie en de bezoekjes
van verschillende
mensen waren toch wel heel belangrijk…
Het
interieur moest ook nog komen natuurlijk. Er werden hartjes gezaagd in
kastdeurtjes, een mini-kacheltje
werd uitgevonden en met veel kunst en vliegwerk werd er iets bedacht om
van 2 slaapplaatsen toch echt
3 plekken te maken waar je heerlijk kunt slapen.
Het
is onvoorstelbaar, als je deze boot nu ziet, hoe dit gemaakt is. De
tekening, geloof het of niet,
was echt niet meer als één A-4tje. De rest zat in zijn hoofd. Het is
hem toch maar weer gelukt.
Wat
ook nog even genoemd moet worden: zonder zijn vrouw was dit toch niet
gelukt.
Nu is het niet zo dat Nel heeft mee staan timmeren en lassen maar er
zijn zat echtgenotes
die het zeker niet geaccepteerd zouden hebben als hun man dag in, dag
uit, maand in, maand uit, van huis zou zijn.
En nu nog de reis naar Denemarken om de droom volledig uit te laten komen…